Παθήσεις του ρινικού διαφράγματος
Είναι η παρέκκλιση της χόνδρινης ή της οστέινης
μοίρας του ρινικού διαφράγματος προς τη μία ή την άλλη πλευρά του ή και στις δύο σε σχήμα S. Μπορεί να υπάρχει εκ γενετής ή να είναι αποτέλεσμα τραυματισμού. Προκαλεί μονόπλευρη ή αμφίπλευρη απόφραξη της μύτης με δυσχέρεια της ρινικής αναπνοής και ροχαλητό, αδυναμία καθαρισμού της μύτης με συνέπεια φλεγμονές και σπάνια πονοκεφάλους και διαταραχές όσφρησης. Εξωτερικά μπορεί να μη φαίνεται τίποτα, η ρινοσκόπηση όμως επιβεβαιώνει τη διάγνωση.
Η θεραπεία είναι η πλαστική χειρουργική του διαφράγματος και περιλαμβάνει τομή στον βλεννογόνο του διαφράγματος εσωτερικά στη μύτη και ευθιασμό ή και αφαίρεση του παραμορφωμένου τμήματος του διαφράγματος.Η σκολίωση του ρινικού διαφράγματος είναι η συχνότερη από τις παραμορφώσεις της μύτης.
H παραμόρφωση, συγγενής ή επίκτητη, να αφορά KAI άλλο τμήμα της μύτης π.χ παρέκκλιση ή ευμεγέθη ρινικά οστά με συνέπειες στη ρινική αναπνοή ή και στην αισθητική εμφάνιση της μύτης. Οι παραμορφώσεις αυτές αντιμετωπίζονται χειρουργικά με τις διάφορες ρινοπλαστικές επεμβάσεις.
Oι πλαστική του ρινικού διαφράγματος και οι ρινοπλαστικές για να επιτύχουν πρέπει να γίνουν μετά την ηλικία των 17 ετών που έχει ολοκληρωθεί η ανάπτυξη της μύτης . Αιμάτωμα
Πρόκειται για τη συλλογή αίματος ανάμεσα στον χόνδρο του ρινικού διαφράγματος και στον βλεννογόνο που το καλύπτει. Είναι αποτέλεσμα κάκωσης με απόφραξη της μύτης και δυσχέρεια ρινικής αναπνοής. Το αιμάτωμα είναι ορατό κατά τη ρινοσκόπηση σαν προβολή μέσα στη ρινική θαλάμη. Πρέπει να γίνει διαφορική διάγνωση από την σκολίωση του ρινικού διαφράγματος με ελαφρά πίεση της προβολής με τη βοήθεια ενός βαμβακοφόρου στυλεού, οπότε το μεν αιμάτωμα είναι μαλακό, ενώ η σκολίωση είναι σκληρή.
Ποτέ δεν αφήνεται το αιμάτωμα χωρίς παρακολούθηση και θεραπεία γιατί μπορεί να επιμολυνθεί και να μετατραπεί σε απόστημα με κίνδυνο νέκρωσης, διατρήσεως και παραμόρφωσης του διαφράγματος και κατ΄επέκταση της μύτης.
Απόστημα
Είναι ο σχηματισμός πύου μεταξύ του χόνδρου του διαφράγματος και του βλεννογόνου του. Συνήθως αποτελεί επιπλοκή αιματώματος. Στην κλινική εικόνα του αιματώματος προστίθεται ο πόνος και συχνά κακουχία με πυρετό. Η θεραπεία είναι πάντα χειρουργική και μάλιστα άμεση, όχι μόνο για την πρόληψη της παραμόρφωσης της μύτης, αλλά κυρίως γιατί υπάρχει κίνδυνος να επεκταθεί η φλεγμονή στο σηραγγώδη κόλπο του εγκεφάλου με ενίοτε θανατηφόρες επιπτώσεις. Γίνεται διάνοιξη του αποστήματος, λαμβάνεται καλλιέργεια πύου για επιλογή του κατάλληλου αντιβιοτικού και ακολουθεί χαλαρός πωματισμός και τοποθέτηση παροχέτευσης για αποφυγή υποτροπής.
G.STOUBOS
Χειρουργός- ωρλ - ENT
